Zweet op de pokkel in de Caraiben

Na enkele weken in Bogotá werd het tijd om weer eens wat kilometers te maken. Aangezien het af en toe vrij koud kan zijn in Bogotá besloot ik de hitte van de Cariben op te zoeken.

Santa Marta
Na een soepel vluchtje vanuit Bogotá naar Cartagena was het even zoeken naar mijn taxi naar Santa Marta (circa 4 uur). Na een half uur rondlopen en met het zweet op de rug dan toch eindelijk de juiste taxi gevonden...maar wát een hitte!!!
Na een dagje acclimatiseren dan toch eindelijk de zon en het strand opgezocht. Het witte strand, de palmbomen en het warme water deed me beseffen dat dit toch echt een ander strand is dan aan de Nederlandse kust. De dag erna maar eens wat aan de cultureel-historische aspecten gewerkt door een bezoek te brengen aan de laatste verblijfplaats van Simon Bolivar, de grote bevrijder en vader des vaderlands van Colombia (en Venezuela, Ecuador, Peru en Bolivia).
Overal waar je komt in Zuid Amerika zie je standbeelden van deze man en het is dan ook merkwaardig omzijn laatste bed te zien. Grappig detail is dat ze de klok hebben stopgezet op het precieze tijdstip van overlijden vande grote man. Op de terugweg nog even langfs een andere grote man gegaan, het metershoge standbeeld van Carlos Val Daar Maar Drama...El Pibe Valderrama, de Witte Gullit!!!
De dag erna aan een hike begonnen in Tayrona Park. Deze tocht van een kleine twee uur met iets te weinig biscuitjes in de tas (lees o,oo exemplaren) liep bijna fout af...de hongerklop kon nog maar net op tijd gestild worden op een plek die vrij pretentieus een tekst had met ¨Welcome to paradise¨. Al moet ik bekennen dat de camping wel heel erg mooi is. De plaats om te zwemmen is gelegen in een baai omringd door palmbomen en ander tropisch groen en de stranden zijn er van zachtgeel zand.

Cartagena
Na Santa Marta dan toch eindelijk de zeer kleurrijke stad Cartagena aangedaan. Wat direct opvalt is de grote muur die om het oude centrum heen ligt. Daarbinnen liggen de vele kerken en zeer kleurrijke oude huizen (waaronder 1 van de nobelprijswinaar voor de literatuur Gabriel Garcia Marquez, 100 jaar eenzaamheid...een aanrader!). Rondlopen in dit oude centrum is als lopen in een openluchtmuseum. De stad was een zeer belangrijke, machtige en rijke stad en dat is te zien aan de bouwstijl. De nieuwe wolkenkrabbers van de stad zijn gelegen op een ander schiereiland en dit doet soms wat onwerkelijk aan, het contrast tussen oud en nieuw is zeer groot maar de stranden die voor deze grote gebouwen liggen zijn zeer aangenaam. Zeker als ik me dan bedenk dat het in sommige delen van Nederland de gevoelstemperatuur min 12 is.

Nog twee dagen strand en dan vlieg ik weer terug naar Bogotá. Na het weekend zal ik dan nog wat vrienden in Medellin bezoeken alvorens nog 1 weekje Bogotá te doen. Daarna is er weer de kans om alle fotos te bekijken in ellenlange diashows!!!