Ijle lucht, Richter, rode trui en ijsfabriek

Helaas moest ik Sofia na twee dagen alweer afzetten bij het busstation zodat zij drie dagen later eindelijk in Bogota, Colombia aan zou komen. Gelukkig had haar bus 5 uur vertraging zodat we nogwat extra tijd met elkaar konden doorbrengen. Mijn bus zou pas in de avond vertrekken dus ik kon nog wat rondhangen in mijn hostel.

Ijle lucht
Aangezien Lima niet al te hoog ligt en de plaats van bestemming, Huaraz wél was het weer eens wennen aan de ijle lucht. Het europese wandeltempo moest ik maar weer even vergeten de komende dagen want als je die aanhoudt ga je compleet stuk. Na een dag acclimatiseren dan toch maar eens in de actieve stand geschoten voor een bezoekje aan een stel graftombes uit de 9e eeuw. Bij thuiskomst direct maar even 2 toers geboekt voor de komende dagen aangezien de hoge bergen rond Huaraz toch wel naar me lonkten.

7.8 op schaal van Richter
Dat ik in een gebied zit met gevaar op aardbevingen was me wel enigzins bekend maar de toer bracht me naar een plek waarbij dit wel heel duidelijk werd. Het plaatsje Yungay is in 1970 volledig vernietigd door een aardbeving en een aardverschuiving. Doordat de berg boven dit plaatsje bijna in zijn geheel naar beneden kwam is dit plaatsje in een kleine 2 minuten totaal verwoest. Minimaal 25.000 mensen vonden hierdoor de dood en slechts 92 mensen overleefden deze tragedie door te vluchten naar de hoger gelegen begraafplaats. De foto met de platgedrukte bus geeft een beetje aan over wat voor oerkrachten we het hier hebben.
Vervolgens was het tijd voor wat meer fotos van mijn immer terugkerende rode trui (mijn tweede en identieke want eerder gestolen...) te nemen. Het meer dat we bezochten had een vreemde turkooizen tint die de weinige luchtdie ik al binnen kreeg ook nog eens ontnam, erg mooi!

Gletsjer of ijsfabriek?
De volgende toer zou me naar een gletsjer brengen op zo´n 80 kilometer rijden van Huaraz. Alleen al de weg er naar toe was indrukwekkend gezein de vele sneeuwbedekte bergen en razende riviertjes. Mijn 4 peruviaanse vrienden die ik tegenkwam in de bus hadden een oplossing voor de hoogteziekte, te weten RUM...dat sla ik natuurlijk niet af en het leek nog te helpen ook!
Aangekomen bij de gletsjer besefte ik dat dit meer ijs bij elkaar is dan de ijsfabriek van mijn broer ooit zou kunnen produceren. De muur van ijs is gigantisch en de verschillende kleuren zijn niet in een foto te vangen ( en dan toch proberen hé).

Na al dit natuurgeweld is het tijd om weer een stapje dichter bij Colombia te komen aangezien dit verloren schaap de kerst door zal brengen in Bogotá.
De bus vertrekt vanavond naar Trujillo en vervolgens probeer ik zo snel mogelijk naar Guayaquil, Ecuador te gaan.