Mijnen, mastubusrit en prachtige Sucre
Blijf op de hoogte en volg Bram
11 November 2012 | Bolivia, Sucre
Na het overweldigende natuurgeweld van Uyuni besloot ik zoals als eerder gezegd om naar een plaats genaamd Potosí te gaan. Iets geheel anders maar daarom niet minder indrukwekkend.
Potosí-mijnen
Het stadje Potosí drijft geheel op de mijnen. In deze mijnen worden allerlei mineralen naar boven gehaald. Dit gaat al honderden jaren op een zelfde manier. De mannen werken 5 en soms 6 lange dagen inde mijnen voor omgerekend 8 euro per dag. Dit houden ze echter niet al te lang vol aangezien ze vaak sterven op rond hun 50e. De tour waarin ik heb meegedaan verplicht je min of meer om dingen te kopen voor de mijnwerkers, hetzij cocabladeren, frisdrank of dynamiet. Om deze reden hebben ze er ook geen bezwaar mee dat er toeristen in hun mijn rondlopen.
De uitrusting was zoals je het mocht verwachten, een grote helm met licht voorop, een stofjas, een grote broek en enorme laarzen. Ook al ben ik niet al te groot, ook ik heb mijn hoofd vele malen gestoten. De karretjes met stenen worden op gammele en vaak kapotte spoortjes van hout voortgeduwd,dit kost veel energie. Energie die de mannen halen uit hun cocabladeren, ze eten namelijk in de mijn helemaal niks aangezien het dan toch vol zit met stof. Ze komen de hele werkdag niet uit de mijn. Ik was blij dat ik na 2 uur stofhappen weer het daglicht zag!
Mastubusrit
Vanuit Potosí besloot ik samen met een Nederlandse in een kippenbus (ditmaal zonder kippen) te gaan naar het grotere station. Van daaruit een normale bus genomen naar Sucre. In de bus keek een wat oudere man minutenlang naar mijn Nederlandse metgezel. Een uur later keek ik weer eens opzij en had ie zijn riem en broek losgehaald voor een gezellige masturbeersessie. Rare mannen hier want dit was me een bus eerder ook al gebeurd met een andere vrouwelijk, westerse metgezel. Die reis werd me bijna fataal door een bijna-aanrijding met een stel lama´s.
Uiteindelijk toch goed aangekomen in het prachtige Sucre. De witte gebouwen zijn inrdukwekkend en ook de ligging in de vallei maakt het er allemaal niet minder op. Jammer alleen dat ik de reis erna toe begon met een kleine voedselvergiftiging waardoor ik niet direct kon genieten van de stad. Een gammel tripje in de bus en een ziektedagje later was dit verholpen en kon ik weer de echte toerist uithangen.
Sucre
Sucre is een geweldig mooie stad met witte huizen, kerken en prachtige plazas. Heerlijke stad om even lekker te relaxen, niet al te groot maar qua centrum erg mooi en niet al te toeristisch. Kortom een prima stad om even wat dagen tot rust te komen en daarnaast eens wat aan mijn halfbakken spaans te doen.
Bij het rondlopen in het stadje kwam ik ook op de lokale markt terecht waar een koeienkop me aanstaarde. Ik dacht dat dit wel een fotootje verdiende maar de vrouw die het verkocht, begon druk te schreeuwen en te gebaren dat dit niet echt de bedoeling was.
De dag erna met het hele hostel op stap geweest, oa naar een bar genaamd Amsterdam., met ajax logo. Deze kloteclub is al vreselijk maar nadat het hele hostel naar huis ging en ik nog even zat te yahtzee-en met wat lokale dames, bleek mijn telefoon bij thuiskomst weg, verdwenen of gestolen...jammer want met whatss app een paar mensen s¨nachts lastigvallen was toch wel leuk!
Maandagavond vertrek ik naar La Paz, misschien dat ik daar een Ipllllonee kan kopen ;-)
Potosí-mijnen
Het stadje Potosí drijft geheel op de mijnen. In deze mijnen worden allerlei mineralen naar boven gehaald. Dit gaat al honderden jaren op een zelfde manier. De mannen werken 5 en soms 6 lange dagen inde mijnen voor omgerekend 8 euro per dag. Dit houden ze echter niet al te lang vol aangezien ze vaak sterven op rond hun 50e. De tour waarin ik heb meegedaan verplicht je min of meer om dingen te kopen voor de mijnwerkers, hetzij cocabladeren, frisdrank of dynamiet. Om deze reden hebben ze er ook geen bezwaar mee dat er toeristen in hun mijn rondlopen.
De uitrusting was zoals je het mocht verwachten, een grote helm met licht voorop, een stofjas, een grote broek en enorme laarzen. Ook al ben ik niet al te groot, ook ik heb mijn hoofd vele malen gestoten. De karretjes met stenen worden op gammele en vaak kapotte spoortjes van hout voortgeduwd,dit kost veel energie. Energie die de mannen halen uit hun cocabladeren, ze eten namelijk in de mijn helemaal niks aangezien het dan toch vol zit met stof. Ze komen de hele werkdag niet uit de mijn. Ik was blij dat ik na 2 uur stofhappen weer het daglicht zag!
Mastubusrit
Vanuit Potosí besloot ik samen met een Nederlandse in een kippenbus (ditmaal zonder kippen) te gaan naar het grotere station. Van daaruit een normale bus genomen naar Sucre. In de bus keek een wat oudere man minutenlang naar mijn Nederlandse metgezel. Een uur later keek ik weer eens opzij en had ie zijn riem en broek losgehaald voor een gezellige masturbeersessie. Rare mannen hier want dit was me een bus eerder ook al gebeurd met een andere vrouwelijk, westerse metgezel. Die reis werd me bijna fataal door een bijna-aanrijding met een stel lama´s.
Uiteindelijk toch goed aangekomen in het prachtige Sucre. De witte gebouwen zijn inrdukwekkend en ook de ligging in de vallei maakt het er allemaal niet minder op. Jammer alleen dat ik de reis erna toe begon met een kleine voedselvergiftiging waardoor ik niet direct kon genieten van de stad. Een gammel tripje in de bus en een ziektedagje later was dit verholpen en kon ik weer de echte toerist uithangen.
Sucre
Sucre is een geweldig mooie stad met witte huizen, kerken en prachtige plazas. Heerlijke stad om even lekker te relaxen, niet al te groot maar qua centrum erg mooi en niet al te toeristisch. Kortom een prima stad om even wat dagen tot rust te komen en daarnaast eens wat aan mijn halfbakken spaans te doen.
Bij het rondlopen in het stadje kwam ik ook op de lokale markt terecht waar een koeienkop me aanstaarde. Ik dacht dat dit wel een fotootje verdiende maar de vrouw die het verkocht, begon druk te schreeuwen en te gebaren dat dit niet echt de bedoeling was.
De dag erna met het hele hostel op stap geweest, oa naar een bar genaamd Amsterdam., met ajax logo. Deze kloteclub is al vreselijk maar nadat het hele hostel naar huis ging en ik nog even zat te yahtzee-en met wat lokale dames, bleek mijn telefoon bij thuiskomst weg, verdwenen of gestolen...jammer want met whatss app een paar mensen s¨nachts lastigvallen was toch wel leuk!
Maandagavond vertrek ik naar La Paz, misschien dat ik daar een Ipllllonee kan kopen ;-)
-
11 November 2012 - 23:29
Arie:
Prachtig om al deze verhalen weer te lezen! Alleen die lekker allitererende titels al... -
12 November 2012 - 12:05
Pinda:
Bessem,
En heb je die masturberende vent ook een dikke haus verkocht? Anders leren ze het nooit hè;) -
12 November 2012 - 14:43
Prestige!!!!!!!!:
lullllllllllllllllllll!!!!!!!!! goed verhaal Bessem met je favoriete onderwerp erin, kannie beter! Potosi, prachtige lui daaro!!! haha en nu naar La Paz Bessem ff naar een voetbalwedstrijdje daaro... Zie ik je in Georgetown ouwe!!!!! -
15 November 2012 - 16:07
Bert:
Prachtig!! Zelfs in Bolivia zijn er dus fans van de mooiste club van NL!!! Goed om te horen! :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
