Empanada-dia, optreden en reis voor de liefde

Hola,

Ja ja de titel klinkt allemaal wat zwaar en zo moet je het niet helemaal zien maar zal het een en andere uitleggen.

Puerto Madryn???
Deze blog had eigenlijk vanuit Puerto Madryn (=zuid argentinie)moeten verschijnen ware het niet dat ik een hele mooie en bijzonder vrouw tegen ben gekomen. Zij vertrok op maandag terug naar haar huis in Buenos Aires en ik bleef achter in Mar del Plata (Mardel). Tja zo gaat dat met vaantieliefdes dacht ik bij mijzelf. Gedurende de volgende dag bekroop me een gevoel dat het misschien meer zou kunnen zijn als vakantieliefde en na consult met een francaise (want heee wie weten er nu meer van de liefde dan zij) besloot ik Barbara te volgen naar BA. Ik werd uitgenodigd in haar huis en daar zit ik nu dit stuk te typen. Voor de rest zal ik jullie niet te veel vermoeien met allerlei romantische aangelegenheden maar het voelt in elk geval goed.
De facebookers hebben al menig foto voorbij zien komen...

Empanada dia
Na vertrek van de dames naar BA (groep Barbara) trok ik een dag op met de eerder genoemde francaise genaamd Lucy. Ik zei haar dat ik tot op heden nog geen empanada had gehad omdt ik me ongans eet in de biefstukken. Op aanraden van haar direct maar ff 4 geprobeerd en pffffffff die dingen zijn OOK lekker!
Na wat zwemmen en een wandeling waren deze empanada{s weer gezakt en besloten we nog maar eens 2 te nemen en vervolgens in de avond als avondmaal NOG eens 2. je kan zeggen dat ik de schade heb ingehaald.

Rockband
Dezelfde nacht dat ik druk sms-end (voor de Boys: ja het was weer eens zo ver) mijn terugreis plande stond ik in een disco en begon een band te spelen. Ik hoorde de leadzanger het een en ander roepen in het spaans, iets van {waar komen jullie allemaal vandaan{. Dus heel achteloos schreeuwde ik {Hollandaaaaa{ waarop deze man het nodig vond om mij naar voren te roepen om Robbie Williams te zingen. Broeder Seppie zal trots op me zijn want ik zei in het spaans dat ik dat toch wel zo{n vreselijke pisvlek vond en dat ik liever Nirvana zou zingen, zo gezegd zo gedaan...

Het mooie was dat de deze man het nodig vond om mj voor lul te zetten door mij een Boluda te noemen (een hufter/klootzak/sjappie). Helaas voor hem kende ik dit woord en voegde hem in het spaans toe dat toch niet IK maar hij een Boluda was hahaha. Deed het goed bij het publiek kan ik je zeggen.

Het leven in de barrio
Ik zit nu dus bij Barbara en haar vriendin Tamara thuis in een wijk ver weg van het centrum. Op het einde van de wijk zie je stofige wegen die soms niet verhard zijn. Het transport naar deze barrio{s is de bus (collectivo). Wat opvalt is de grote sociale samenhang, iedereen kent elkaar en iedereen verkoopt clandestien wat bier, worst of kleren etc. Daarnaast heeft iedereen hier minimaal 2 a 3 honden en een zooitje katten. Ook is de geluidsapparatuur van elk huis prima verzorgt. ik denk dat er beste JBL-speakers in elk huis aanwezig zijn. het is een wat minder gestructureerd leven maar denk dat de mensen niet meer of minder gelukkiger
dan in het wat meer gestructureerde Nederland.
Qua opvoeding valt op dat kinderen zo klein als 2 weken tot en met de oudere jeugd tot diep in de nacht op straat loopt. Misschien omdat de siesta een deel van de gemiste slaap in de nacht goedmaakt, ik weet het niet.
Wel heel boeiend om zo als buitenstaander een kijkje in het echte leven van de gemiddelde Argentijn te krijgen.

Zo genoeg gefilosofeer, ik kap ermee en vertrek vanavond met de nachtbus naar Mendoza en zal tour richting het zuiden vervolgen. Rond het weekend van 20 maart ben ik dan weer terug om Carry te ontmoeten. Ik kan je niet zeggen hoeveel zin ik er in heb om deze sjap na zoveel tijd weer eens in levende lijve te zien!

De groeten, Bessem

P.S. Mijn argentijnse nummer is +541151257657
Weet nog niet of het mogelijk is dat ik smsjes kan ontvangen maar ik zou zeggen probeer het en dan stuur ik wel wat terug!